Naar eigen zeggen is Edwin ter Velde bezig met een ‘knotsgek idee’. Hij wil namelijk van afvalplastic een fluitschip bouwen, iets groots en inspirerends creëren met de hulp van iedereen die mee wil doen. Uiteindelijk wil hij op deze manier laten zien hoe je op experimenterende wijze naar een circulaire leefomgeving kunt toewerken.
De noodzaak is duidelijk, maar het gedrag verandert niet. ‘Mensen hebben een welgemeende intentie om zich naar een circulaire maatschappij te bewegen’, zegt Edwin. ‘Maar hiervoor moet wel het gedrag veranderen. Dit heb ik thuis op exact dezelfde manier meegemaakt. Ik gooide als consument dingen weg in de prullenbak en leverde daardoor een contributie aan één van ’s werelds grootste problemen. Vanaf dat moment had ik voor mezelf bepaald dat ik juist een bijdrage wilde leveren aan de oplossing.’
Zero waste
Om dit te bereiken startte Edwin thuis met een uitdaging. ‘Met mijn gezin wilde ik op een bepaalde manier zero waste beoefenen door geen plastic meer weg te gooien. Deze omslag is ooit ingegeven door een enkel champignonbakje. Uiteindelijk is hieruit het idee voortgekomen om een wagen uit afvalplastic te printen. Deze moest worden aangedreven door zonne-energie. Dat leek me erg mooi. Bij dit idee hield ik de leus van Pippi Langkous voor ogen: “Nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan”.’
Van veel anderen hoor Edwin dat zijn plan nooit kon gaan lukken. ‘Tot het moment dat er een kleine doorbraak binnen het proces was en bepaalde partners al aansluiting hadden gezocht. Uitdagingen als deze helpen om je innovatiekracht te ontwikkelen en dat is ook belangrijk voor bedrijven. Als je steeds doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. Uiteindelijk is mijn plan rondom de wagen heel erg uit de hand gelopen. Het voertuig is geprint en samen met mijn vrouw heb ik hiermee rondgereden richting de geografische zuidpool, op Antarctica. We hebben het meest extreme continent ter wereld getrotseerd. Onze missie Clean2Antarctica volbrachten we. Dit heeft veel teweeggebracht. Mijn volgende idee was toen al geboren en die was nog groter en gekker: ik wil met iedereen die mee wil doen een fluitschip bouwen, gemaakt van afvalplastic.’
Nieuwe Gouden Eeuw
In de 17e eeuw was nog niet duidelijk of de wereld wel of niet plat was. ‘Ze besloten een schip te bouwen, hét vervoersmiddel van dat moment, en gewoon op onderzoek uit te gaan. Destijds kampen ze met grote problemen; met het klimaat, grote armoede en hongersnood. Toch is uiteindelijk de 17e eeuw de geschiedenisboeken ingegaan als de Gouden Eeuw. Geen woorden, maar daden. De situatie hebben ze naar iets positiefs omgebogen. Het lijkt heel mooi om dat anno nu nog eens te doen. De Gouden Eeuw opnieuw creëren. Met welvaart voor iedereen, in goede harmonie met elkaar, zonder onderdrukking en in balans met de natuur.’
Hoornse koopman
Steeds meer mensen hoorden over Edwins plannen rondom het bouwen van het fluitschip. ‘Voor mij was duidelijk dat het fluitschip een basis in Hoorn had. Een Hoornse koopman is de ontwikkelaar van dit succeschip uit de Gouden Eeuw. Voor mij was toen het verhaal rond. Het cadeau was dat juist Hoorn daarom het project op haar grond wilde hebben, dit terwijl ik in gesprek was met Zaandam en Amsterdam. Cultureel klopte het.’
‘Al een belangrijk deel van mijn leven kom ik in Hoorn. Toen ik nog in Zaandam woonde, lag mijn boot hier namelijk in de jachthaven. Als ik vanaf huis richting de boot reed, werd ik steeds gelukkiger. Het zit in mijn DNA dat ik aan boord het ultieme geluksgevoel heb. Inmiddels heb ik ons woonhuis verruild voor een historisch vrachtscheepje waarop we nu in Hoorn wonen. Ik ben een echte bootjesgek.’
‘No guts, no glory’
Edwin heeft in zijn hoofd om een fluitschip te bouwen, het succeschip van de Gouden Eeuw. ‘Het verschil is dat het geen houten boot wordt, maar eentje van afvalplastic. Gewoon het spul dat je thuis weggooit. We spelen niet het verleden na, maar wat we doen is geïnspireerd op toen. Ondertussen innoveren en ontwikkelen we. Dit in samenwerking met veel partijen.’
Op de vraag of Edwin de bouw van een fluitschip, circa dertig lang meter, niet te ambitieus vindt reageert hij stellig. ‘No guts, no glory. Een klein beetje iets ondeugends doen, stelt niks voor. Als je echt wilt opvallen en wilt inspireren moet je met een stoer verhaal komen.’
